بررسی ارتباط زمین شناسی نفت و زمین لرزه
چکیده
مطالعات زیادی نشان داده اند که فعالیت‌های انسانی بویژه تولید آب و تزریق آب به زمین دلیل افزایش زلزله خیزی در مناطق نفت خیز هستند. استخراج نفت و گاز از سنگ شیل نیازمند ترک زدن یا شکاندن لایه ای از سنگ‌های زیرزمینی با ترکیب پرفشاری از آب، ماسه و مواد شیمیایی است. با بیرون آمدن گاز و نفت این مایع تزریق شده به زمین و کمی‌آب شور هم بیرون می‌آید. این مایعات در طول فرایند استخراج توسط دیوار تزریق از نفت جدا می‌شوند. البته شکست هیدرولیکی (فرایندی که در بالا توضیح داده شد) به تنهایی نمی‌تواند باعث وقوع زلزله یا افزایش زلزله خیزی مناطق خاص شود. تزریق سریع و متوالی مایعات در طول مرحله دفع آب‌های زائد عامل افزایش آمار زلزله است. این فعالیت گاهی اوقات باعث می‌شود سالانه صدها میلیون گالن آب شور به عمق زمین پمپ شود. این در حالی است که بر اساس افزایش یا کاهش لرزه خیزی در زمان های مختلف که مرتبط با افزایش یا کاهش برداشت در میدان های نفتی است می توان رابطه بین لرزه خیزی و برداشت یا تزریق در میدان های نفت و گاز را تشخیص داد. کشور ایران هم از نظر لرزه خیزی به ویژه در منطقه زاگرس از لرزه خیزترین نقاط جهان است و هم از نظر نفت و گاز از مهمترین تولید کنندگان دنیا به شمار می رود، مطالعه در مورد ارتباط بین میدان های نفت و گاز و احتمال وقوع زمین لرزه به دلیل حضور 65 درصد ذخایر نفتی ثابت شده و 34 درصد ذخیر گازی دنیا که در خاور میانه و به ویژه در میدان های هیدروکربوری زاگرس قرار دارند ضرورت ویژه ای می یابد. بدین منظور این پژوهش بر آن است تا زلزله های القایی و یا زلزله هایی که مشکوک به ارتباط با فعالیت در میدان های نفت و گاز در جنوب زاگرس هستند بررسی نموده و بدین ترتیب رابطه بین زمین شناسی نفت و زمین لرزه های القای ناشی از آن را شناسایی نماید.
کلمات کلیدی: زمین شناسی نفت، تزریق گاز، زمین لرزه القایی، حفر چاه نفتی، رشته کوه زاگرس
بررسی ارتباط زمین شناسی نفت و زمین لرزه